5 ♥

Zanim zmarnujesz czas dając komuś druga szansę , rozejrzyj się czy nie ma obok Ciebie kogoś , kto wciąż czeka na swoja pierwszą .

[Marco]

Byłem na maksa wkurzony na Mię , czy ona nie wie jak Joel potraktował Matsa?! To przez niego  Stella odeszła od Hummiego . Nie wiem co one wszystkie w nim widzą . Piłkarz ?! My też jesteśmy piłkarzami i co z tego ? Nie no nie mam pojęcia ! 

Siedzieliśmy z Matsem w naszym pokoju gdy nagle , bez pukania wpadła zdenerwowana Ann.

-Co się stało !? – poderwałem się z łóżka .
-Mia straciła przytomność , Mario ją znalazł i wezwał pomoc . 
-Gdzie ona teraz jest ? –zapytał wystraszony Mats .
-W pokoju , lekarz jest u niej . Podłączył jej kroplówkę , mówi , że jest odwodniona i bardzo osłabiona ale dowiemy się dopiero jak zrobią jej badania .
-Dlaczego w pokoju a nie w szpitalu ? ! –zapytałem zdezorientowany .
-Bo tak było  o wiele szybciej , Mario nie myślał wtedy . 
-Chodźmy tam . 

Poszliśmy do pokoju dziewczyn . Mia leżała w łóżku , wyglądała jak ściana , cała blada. 
-Mia co Ci siostrzyczko ? 
-Nic , to ze zmęczenia- uśmiechnęła się - Możecie być spokojni zwłaszcza że już jutro wielki finał .
-Mia ty jesteś ważniejsza niż finał -przytuliłem ją .
-Dziękuję -w jej oczach zobaczyłem łzy .
-Ej malutka tylko nie płacz .
-Wiem , wiem.. Ehh.
-Dzieciaki wyjdźcie chciałbym pogadać z nią sam na sam - powiedział lekarz .
-Skoro musimy to ok . - tak jak poprosił Thomas tak zrobiliśmy.

Po niecałych piętnastu minutach znowu mogliśmy wejść do pokoju dziewczyn . Jednak Mia spała więc postanowiliśmy z Hummusem iść do nas . Ann była zmęczona po podroży więc została już z brunetką . Mario jak on to powiedział  "nie chciał przeszkadzać " i również poszedł do swojego pokoju .
Chciał czy nie chciał musieliśmy się porządnie wyspać bo przecież jutro wielki finał . Mam nadzieję , że wszystko pójdzie po naszej myśli i zostaniemy mistrzami .


[ Mia ] 

~ dwa tygodnie później ~

No i jesteśmy mistrzami świata ! Chłopcy po ciężkiej walce z Argentyną wygrali i to dzięki Marco  i Mario . Ten pierwszy dostał świetna piłkę od  Schweinsteigera  bezbłędne podanie do Mario i gol ! Emocji było niemiara .  Wszyscy wpadliśmy w taką euforię , że nikt nie zauważył jak Marco, tak właśnie Marco mnie pocałował . Byłam w niemałym szoku ale doszłam do wniosku , ze to był przyjacielski buziak ze szczęścia . Nawet pogodziłam się z Mario , bo doszłam do kolejnego wniosku ,że nie ma sensu cały czas się kłócić , to co było kiedyś- było kiedyś i pora o tym zapomnieć , trzeba żyć przyszłością . 
Z moim zdrowiem nie jest za ciekawie . Pan Thomas kazał mi zwrócić uwagę na serce , które dla niego wydało się bardzo niepokojące tak więc po namowach Mario jestem w Monachium gdzie dzisiaj mam wizytę  u lekarza.  Wszyscy w Dortmundzie myślą , że pojechałam na szkolenie w ramach studiów . 

Tak więc siedziałam w poczekalni przed gabinetem z numerem 211 . Bałam się cholernie ale nie okazywałam tego po sobie .Obok mnie stał Mario . Czuję się jeszcze trochę dziwnie w jego obecności ale cieszę się , że wszystko sobie wyjaśniliśmy i możemy się  spokojnie przyjaźnić .
-Pani Mia Hummels –z gabinetu wyszedł najlepszy lekarz w Monachium .
-To ja – powiedziałam wstając z krzesła.
-Proszę za mną –uśmiechnął się 
Weszłam do gabinetu .

-Niech pani usiądzie –wskazał krzesło naprzeciw siebie .
-Dziękuję –powiedziałam siląc się na normalny ton głosu .
-Proszę się na zapas nie denerwować. Zrobimy pani wszystkie wyniki , podstawowe badania i wtedy będziemy się mogli denerwować albo nie .
-Rozumiem –uśmiechnęłam się a raczej spróbowałam się uśmiechnąć .
-To może najpierw pani opowie mi o tych zawrotach głowy , dusznościach i omdleniach bo z tego co wiem takowe miały miejsce. 
-Tak .
Gdy już wszystko mu powiedziałam czułam się dziwnie inaczej , jakbym straciła jakiś wielki ciężar .
-Rozumiem..Hmm.. W takim razie zostanie pani na oddziale , tak jak mówiłem zrobimy wszystkie badania i wyniki .Od razu pani mówię , że nie pytam o zgodę tylko informuję , że pani zostaje .
-No skoro trzeba to dobrze –westchnęłam .
Wyszłam z gabinetu , Mario na mój widok poderwał się z krzesła.
-I co ?
-Muszę tutaj  zostać – burknęłam.
-Tak myślałem , to ja pojadę do mnie po twoje rzeczy .. mam do kogoś zadzwonić ?
-T..nie , nie dzwoń do nikogo . Nie chcę ich martwić ..powiedziałam , że jadę na szkolenie . Niech to zostanie między nami Mario .
-Jak wolisz –uśmiechnął się .
-Dziękuję –przytuliłam go .
-Dziecko kochane  zapraszam na wózek –podeszła do nas starsza pielęgniarka .
-Ale po co na wózek? Chodzić mogę ..
- Takie niestety są procedury kochanieńka , no  siadaj . Zawiozę Cię złotko do sali a narzeczony w tym czasie pojedzie po rzeczy.

Zaśmiałam się i spojrzałam na zdezorientowanego Mario .

W czasie gdy chłopak pojechał po rzeczy zdążyłam się zaprzyjaźnić z panią Helgą. Okazała się być bardzo sympatyczna i pomocna .
Po godzinie wrócił Mario z najpotrzebniejszymi rzeczami więc jak nakazała mi pani Helga przebrałam się w coś luźniejszego .

To w sumie nie bł szpital tylko klinika i sale wyglądały jak pokoje więc można się było przyzwyczaić .

Wszystko sprawiało wrażenie jakby się było w jakimś hotelu no dobra nie wszystko wyjątkiem były łózka na kółkach , pikające w innych salach maszyny , i inne tego typu sprawy .

-Mia potrzebujesz jeszcze czegoś ?- zapytał Mario siadając obok mnie na łóżku . 
-Nie wszystko mam , jak coś to będę dzwonić .. No leć już bo na trening się spóźnisz. 
-O faktycznie , kurde lecę . Paa ! -przelotnie cmoknął mnie w policzek i już go nie było .
Zaśmiałam się pod nosem i sprawdziłam pocztę bo tu takie luksusy , że nawet jest Wi-Fi albo jak to mówi moja kochana Ann  "wajfi" albo Mats "wajfacz". 
Moją uwagę przyciągnął jeden z artykułów na mojej ulubionej plotkarskiej stronie.

Joel Veltman holenderski  piłkarz grający na pozycji środkowego obrońcy został przyłapany ze swoja dziewczyną Stellą na romantycznej kolacji we dwoje . Jak udało nam się podejrzeć piłkarz oświadczył się niemieckiej projektantce mody a ona się zgodziła . Niecałe dwa lata temu dziewczyna widywana była z Matsem Hummelsem . Ale cóż miłość wygasła .  Tym zakochanym życzymy dużo szczęścia i wytrwałości , a zwłaszcza , że spodziewają się potomka .

Gdy to przeczytałam wybuchnęłam śmiechem . No bo jak mogłam być tak naiwna , przecież pamiętałam Stellę i to co się stało ale myślałam , że on już z nią nie jest no ale najwyraźniej się myliłam .Jo jest skończonym sukinsynem , nic na to nie poradzę .

Była dopiero 16:34 więc postanowiłam się przejść bo pogoda była piękna ,obok był park należący do kliniki dzięki czemu pacjenci mogli spokojnie spacerować . Pochodziłam chwilę i poczułam znowu te gorąco i zawroty głowy . Szybko usiadłam na ławkę i czekałam aż mi przejdzie . Nagle usłyszałam męski głos . 
-Ty jesteś Mia ? Jestem Leon od dzisiaj będę twoim opiekunem . Wiem jak to brzmi ale nic na to nie poradzę . Ej źle się czujesz ? 
-Trochę mi się kręci w głowie ale to nic - spojrzałam się na chłopaka . Jejkuu! Ale on przystojny. Dobra stop Mia ,  pewnie jest zajęty a ty cholero przyjechałaś tu sprawdzić swoje serce w inny sposób niż zakochać się .
-Chodź do twojego pokoju lepiej , zaraz masz badania .
-No dobrze -wstałam z ławki i gdyby nie chłopak zaliczyłabym przytulasa z trawą .
-Ohoho poczekaj lepiej skoczę po wózek -nawet się nie obejrzałam a on wrócił .
-Jejku nie wiem co ze mną ale mam nadzieję , że się niedługo dowiem -mruknęłam gdy już siedziałam na wózku .
-Spoko , będzie dobrze - poklepał mnie po ramieniu .
-Taa.. dzięki -westchnęłam .
-Proszę bardzo , zawsze wszędzie służę radą -zaśmiał się .

Pół godziny później robili mi wszystkie badania, nie powiem , nie które nie były przyjemne  . Najgorsze było to jak pani Helga musiała mi założyć wenflon . Ja się panicznie boję igieł ! 
-Pani Mio teraz proszę leżeć .. Leon pilnuj naszej pacjentki - pan Schultz ( mój doktor) jak zawsze dowcipny .
-Sie wie szefie! 

-Czym się zajmujesz ? -usłyszałam w pewnym momencie pytanie chłopaka.
-Ja..ja studiuje fizjoterapie , ostatni rok bo zaczęłam szybciej , wiesz mózg geniusza-zaśmiałam się a on ze mną - A ty ?
-Ja jestem wojskowym lekarzem ale po ostatniej misji , że tak powiem mam wakacje a w domu się nudzę to jestem tu wolontariuszem .
-Uu nieźle - uśmiechnęłam się. 
-Taa te moje szlachetne serce -no i znowu oboje się śmiejemy.

Gadaliśmy do późna ,potem Leo kazał mi iść spać i sam poszedł do siebie . Wolontariusze jak się dowiedziałam mieszkali obok parku w budynku specjalnie dla nich przeznaczonych więc miał bardzo blisko .
Byłam wykończona tym dniem więc bez narzekań usnęłam .



______________________________________________________
Kochane moje <3 Wybaczcie mi tą długa nieobecność ale opuściła mnie wena i nie miaalm internetu xD
Ten rozdział jest dla WAS WSZYSTKICH <3
Kocham Was :* Buuuziaki :*